-Panno Forest, czy możesz odpowiedzieć na moje pytanie? - z zamyślenia wyrwał mnie głos nauczycielki.
-Yyyy, a może pani powtórzyć?
-Dobrze. Organami rozmnażania płóciowego u roślin nagonasiennych są?
-Ummm, kwiaty? - ta żenada.
-Vanesso, niedość że nie uważasz na lekcjach, to jeszcze się nie uczysz. Stawiam ci ocenę niedostateczną i na następnej lekcji masz to poprawić. Jasne? - ugh, jak ja nienawidze biologii.
-Dobrze pani profesor. - zajebiście! To dopiero druga lekcja, a ja już dostałam pałę. A to wszystko przez kogo? Przez szanownego pana Louisa. Przez niego nie moge się skupić na niczym innym niż on, jego oczy, jego głos. Kurwa! Mam tego dosyć! Pozatym martwię się o Lili. Wróciła nad ranem, a dziś nie przyszłą do szkoły. Mam wielką nadzieję że rozstała się z Mathiasem. Ten dupek nie jest jej wart.
************************************************************************
Ja pierdole wreście koniec! Dostałam jeszcze lufe z fizyki, bo jak zwykle nie uważałam i mnie zapytałą o coś o czym nie mam pojęcia. Wyszłą ze szkoły i ruszyłąm w stronę samochodu. Wsiadłam, włożyłam kluczyki do stacyjki
-Buuuuu! - tak się wystraszyłam że pierdykłam głową o szybe drzwi.
-Kurwa! - zgadnijcie kto siedzi z tyłu samochodu. Tomlinson. -Pojebało cie?! Ja mam 19 lat! Nie chce umrzeć na zawał w tak młodym wieku! - uderzyłam go w czoło z otwartej dłoni.
-Ała! Za co to?
-Za twarz. Nie rób mi tak więcej ok?
-Coś ty taka nie w chumorze? - taaa powiem mu że przez wszystkie lekcje nie mogłam się skupić bo myślałam o nim.
-Dostałam dwie laski. Zajebisty wtorek co nie?
-No mała popisałaś się. - ten jego uśmiech... jest taki... cudowny.
-Po pierwsze nie mała deklu. A po drugie, co właściwie robisz w moim samochodzie? - niech zgadne. Chciał mnie wkurwić albo zgwałcić... Tak moje wyobraźnia jest dziwna ale nie moja wina że on jest zboczony.
-Po pierwsze to czemu cały czas mnie przezywasz? A po drugie to chce cię o coś zapytać. - póścił do mnie oczko. Nie wiem co on planuje ale odpowiedź brzmi nie.
-No więc o co chcesz zapytać? - zignorowałam pierwszą część jego wypowiedzi.
-Czy pójdziesz ze mną na randke? - no chyba nie. Może jest przystojny ale niedorobiony.
-Tsa napewno. Czemu miałabym sie zgodzić?
-Bo jesteś fajna i masz świetną figure. A po randce może poszlibyśmy do mnie?
-Zapomnij zboczony kosmito! Na randke musisz sobie zasłużyć. I napewno nie poszłabym do ciebie bez ochrony policji. - tak bezpieczeństwo to podstawa.
-Znowu mnie przezwałaś. Co musze zrobić aby zasłużyć na randke z tobą? - chyba mam pomysł. A nawet dwa. Połącze przyjemne z pożytecznym.
-Dobra, a zrobisz wszystko co sobie zażycze?
-Tak? - bardziej zapytał niż stwierdził. Myślę że boji się co wymyśle
-Pierwsze. Poszukaj informacji na nazwisko Mathias Racer. Bo chyba potrafisz co nie?
-A moge wiedzieć w jakim celu potrzebne ci są te informacje?
-Sprawy osobiste. Więc jak? Załatwisz?
-Dla ciebie wszystko skarbie. - wysłał mi buziaka w powietrzu na co wywróciłam oczami. -Dobra zrozumiałem że to nie koniec zadań co nie?
-Zgadza się. O następnym dowiesz się jak przyjedziesz do mnie o 17 i przywieziesz papiery. - tak zgadzam się na tą durną randke bo przynajmniej nie będe się nudzić.
-Czyli mam rozumieć że sie zgadzasz. - bardziej stwierdził niż zapytał.
-Nie. Dowiesz sie jak do mnie przyjedziesz. A teraz spadaj bo śpiesze sie do domu.
-Ale ty jesteś miła. -mega sarkazm "wyszedł" z jego ust. -Do zobaczenia księżniczko.
-Słuchaj nic nie zyskasz na tych słodkich słówkach. - wystawiłam mu język.
-Dobra to do zobaczenia Ness. - cmoknął mnie w policzek. Lekko mnie zamórowało. Znaczy bardzo zamórowało.
-Yyyyy, do zobaczebnia Lou. - uśmiechnęłam się do niego lekko zakłopota, odwzajemnił gest. Wysiadł a ja odjechałam w stronę domu. W lusterku widziałam jak mi macha.
Podjechałam pod mieszkanie. Weszłam do środka i zobaczyłam siedzącą na kanapie Lili. Patrzyła w telewizor i wcinała lody. Na szczęśliwą to nie wyglądała.
-Co jest mała? - usiadłam obok niej.
-Nic. - ja już znam to jej nic.
-Posłuchaj widze że jest coś nie tak. To przez Mathiasa? - w odpowiedzi pokiwała głową na znak że tak. -Zerwaliście? - tym razem pokiwała głową na nie.
-To jest gorsze. - powiedziała i łzy zaczęły płynąć po jej policzkach. Przytuliłam ją mocno i pocałowałam w czoło.
-Zaraz mi wszystko opowiesz tylko zrobie nam herbaty. - wstałam i ruszyłam do kuchni. Po chwili wróciłam niosąc dwie gorące herbatki malinowe. -Dobra teraz opowiadaj. - cisza, jednak dobrze zrobiłam że poprosiłam Louisa o te papiery. -Kochanie jeśli mi powiesz to napewno ci ulży.
-Dobra. Ale obiecujesz że nikomu nie powiesz? - w jej oczach zobaczyłam strach.
-Obiecuje.
Lili POV:
-Kiedy Math zadzwonił, poprosił żebym się z nim spotkała, bo chce ze mną wyjaśnić o co się stało wtedy u niego w domu. Spotkaliśmy się w parku i... - poczułam jak łzy napływają mi do oczu. -Powiedział że mu na mnie nie zależy. Że tak naprawde nigdy mnie nie kochał. Że cały czas pieprzył sie z innymi laskami. - teraz to szczerze ryczałam. -Jego słowa bolały... Chciałam odejść... Ale wtedy on powiedział...
-Co powiedział? - w jej słowach usłyszałam troske.
-Powiedział że... że nie moge od niego odejść... że jeśli to zrobie to on... to on... - nie mogłam sie wysłowić. Te ostatnie słowa stanęły mi w gardle. Miałam nikomu nie mówić. - Powiedział że mnie zabije... - powiedziałam to ledwo szłyszalnie. Miałam nadzieje że usłyszała bo nie mogłam sie zdobyć żeby powiedzieć to głośniej. Spojrzałam na Ness. W jej oczach zobaczyłam wściekłość i żal. -Dodał że jeśli komuś o tym powiem to zrobi ze mną coś gorszego. - moje oczy piekły od łez.
-Zabije chuja! Przysięgam!
-Nie! Prosze ja go kocham. - spóściłam głowe.
-Młoda posłuchaj on jest skończonym dupkiem! Wtedy kiedy spotkałam Tomlinsona, zobaczyłam jak Math obściskuje się z jakomś dziwką... I groził mi że jeśli ci powiem to będzie ze mną źle... - po prostu nie wierzyłam w to co usłyszałam.
-Co?! I ty mi kurwa o tym nie powiedziałaś?! - teraz mój smutek przerodził się w złość. Jestem wściekła na mojego "chłopaka", nie wiem czy powinnam go tak nazywać.
-Nie powiedziałam ci o tym, bo wiem jak byś zareagowała. Byłaś w nim zakochana i nie uwierzyłabyś mi.
-Pewnie masz racje. Wiesz co? Teraz nie jestem smutna. Teraz najchętniej bym go udusiła i wsadziła w wór.
-I zakopała siedem stóp pod ziemią. - zaśmiałyśmy się na te słowa. Ness wie jak poprawić mi humor. Za to ją kocham. Jest dla mnie jak siostra. -Teraz mam pytanie. Chcesz się na nim zemścić? Bo ja tak i to bardzo.
-Nie wiem. Chyba tak. Ale kompletnie nie wiem jak.
-Ale za to ja mam. I wiem kto nam pomoże. Musimy tylko poczekać do siedemnastej.
-A co będzie o siedemnastej?
-Louis. Z pewnymi papierami. To znaczy miał załatwić, ale nie wiem czy to zrobi.
-Uuuuu czyli jednak ty i Tomlinson to coś więcej. - Vanessa spojrzała na mnie z miną mordercy.
-Z tym zboczonym kosmitą? Nigdy! Zaprosił mnie na randke... ale powiedziałam że zgodze się tylko jeśli mi pomoże.
-Rozumiem że ma to związek z Mathem.
-Połącze przyjemne z pożytecznym. A teraz musisz mi pomóc. Ok? - już się boje co ona wymyśliła.
-Hmmmmm, no pewnie. Wiem że jest niebezpieczny, ale z tobą nic mi nie grozi. - póściłam do niej oczko na co się zaśmiała.
-No pewka. A teraz chodź bo została nam godzina zanim przyjedzie.
-Miałaś racje. Ulżyło mi kiedy ci opowiedziałam. Dziwi nie tylko jedno. Skoro mu na mnie nie zależy, dlaczego nie zostawi mnie w spokoju.
-Nie mam pojęcia ale obiecuje że że się dowiem. Słowo harcerza. - uniosła dwa palce. Wyglądała zabawnie. Uśmuechnęłam się do niej. -Dobra plan jest taki...
Czytasz = komentujesz :)
